Vaderdag 2009 , een meloen van € 0,79 en de Vaderdagtrofee

---

Een wens aan alle vaders en kinderen die elkaar niet zien door toedoen van "de ander".

"Hij wou er echt zo een. Een watermeloen.
En 3 x gevraagd is scheepsrecht :-)
Eindelijk lag die eetbare voetbal thuis, goed beschermd tegen de vliegen en wachtend tot de indrukbaarheid het peil "rijp" bereikte.
Terwijl hij de dag erna aan tafel in zo'n grote part zat te happen, hoorde ik
"Papa! Het water loopt me uit de mond!"
En toen..." Uit m'n neus! Uit m'n oren! Uit m'n ogen! " Wat kunnen kids toch op een leuke manier overdrijven.
"Mag ik druiven papa?" Toen hij zag dat ik een bakje op tafel zette. De meloen had hij al op. Een 10 min later vroeg hij "nog 1 plakje!" Van de graskaas. Hij had ontdekt dat je een druif in een plakje kunt rollen en dat smaakt helemaal niet gek :-). Hij vroeg wel 10 x om weer een plakje."

Dat gezicht, dat genieten van het hele moment. Je bent samen en toch deel je met elkaar dingen die van jezelf blijven. Een meerwaarde krijgen door te delen. Dat is onbetaalbaar. Daar bestaat niet echt geld of handel voor.

Het duurzaam ontzeggen van contact kind-vader komt neer op moord. Een moord waar geen bloed bij vloeit.
Het met bewuste problemen gepaard laten gaan van zulk contact komt neer op mishandeling. Steeds meer onderzoek geeft dat aan.

Dus ik wens uit het diepst van m'n hart dat iedere ouder die de andere ouder het licht niet in de ogen gunt, dat voor 1 dag wel doet, al was het maar een paar uur,
Daarmee het eigen licht in de ogen openend want dat is waar je eigen kind, OOK zijnde bij de ander, op groeit, hoe ongelooflijk dat ook klinkt.
De gemoedsrust van een kind waarborgen is een taak van ouders die ze bij elkaar dienen te steunen i.p.v. dwarsbomen, never mind of dat gister, vorig jaar of 20 jaar terug de mist in ging.

19 juni 2009 kreeg een Burgumer vader, Peter Brons, die zijn kind niet ziet in normale omgang/zorg, de jaarlijkse VADERDAGTROFEE m/v (de echte) die door Joep Zander is gemaakt, voor zijn vasthouden ten gunste van eigen en andere kinderen aan de rechtvaardigheid, tegen de vrouwelijke halsstarrigheid in welke nog steeds te veel kinderen de helft van hun evenwichtige ontwikkeling kost.
Dat zoiets een straf voor de vrouw opleverde is eigenlijk alleen maar het drukmiddel om DE MOEDER (soms de vader) te zeggen : "neem je eigen plicht voor bijdrage aan gelijkwaardigheid als je de gewonnen vrijheden niet wilt verliezen" .

Ik wist echt niet wie van de vier genomineerden het meest in aanmerking zouden komen. Ze hadden allen een kostbare inbreng in het veranderen van bewustzijn en inzet ten gunste van kind-ouder-relatie.
De genomineerde ENOVA maakte op mij een indruk van serieuze gelijkwaardigheid voorstaan met mededogen voor vaders zonder contact die het ongeveer alleen moesten zien op te knappen.
Deon van Moorsel's dochter kan trots zijn op haar eveneens genomineerde vader die de moed nam om haar naar de veiligheid te verhuizen, daarmee benadrukkend dat Justitie in NL (waar Jeugdzorg onder valt) nodig een grondige integriteits-test en waarborgverbetering behoeft.
En genomineerde PriceWaterhouseCoopers, vanwege de invoering van verlengd betaald kraamverlof voor vaders met niet alleen maar woorden maar vooral daadkrachtige ondersteuning van vaders, roept al evenzeer ontzag en vertrouwen op in de goede wil van mensen en rechtvaardigheid eindelijk binnen bereik.

Maar wie verdient de trofee nu het meest?
Er zijn er zovelen die zonder ophef zonder lawaai doen volgens een mooi spreekwoord:
"Daar alleen kan liefde wonen
Daar alleen is 't leven goed
Waar men stil en ongedwongen
Alles voor elkander doet".
Onze eigen bemiddelaar in onze eigen situatie zou ik zo graag de Vaderdagtrofee gunnen. Hij hoeft het helemaal niet te doen, kan iets zeggen van, "jullie zoeken het zelf maar uit", maar geheel uit z'n hart en mededogen en als pedagoog en ervaren met jeugdsupport, heeft hij gezorgd dat Benjamin's ontwikkeling voorlopig een zekere waarborg heeft en zowel moeder als ik voor hem zorgen.
Al die mensen die in stilte en niets voor zichzelf vragend, zulke dingen doen voor het welzijn van kinderen, die mogen van mij een Supervadertrofee..

Papa en Mama (volgorde op tweede plaats)

Een heel boeiend verslag in tekst , voor wie een fijne ontwikkeling van kinderen bevorderen, ondanks scheiding, voorstaat
Hier:

http://joepzander.wordpress.com/2009/03/15/presentatie/#comment-504

(Wie de weblog van Joep Zander hiernaast al uitgeplozen heeft, kent dit ws al)

1 opmerking van Truus Barendse, aangehaald door Wouter Hanhart,
vind ik heel goed:

"Truus Barendse, ze zei: het gaat er niet om een perfecte ouder te zijn. Het gaat erom dat ouders aan minimale eisen voldoen. Volgens deze regel moeten wij blijvend ouderschap in de wereld zetten. "

De vraag blijft dan over, wie (het recht heeft) die minimale eisen te bepalen en hoe die eruit moeten zien.
Een normenvraagstuk waar uiteindelijk juist dat gebeurt wat we eigenlijk liever niet willen: vechten omdat juist dat het kind een ouder kost. Het lijkt er het meest op dat de basis, respect, dan met de middelen redelijkheid, verdraagzaamheid en de spil, de wil tot goedgeregeld contact, wordt waargemaakt.


---

Katja en een misbruikt amber-alert: oorzaak? Waarom stelt het CDA DAAR geen vragen over?

Uit het nieuws, de kant van de moeder:

"EDE - De moeder van Katja Leendertz (7) is bang dat ze haar kind nooit meer terugziet. Het meisje werd exact een week geleden door haar vader meegenomen in Ede en zit inmiddels in Amerika. Drie telefoongesprekken voerde moeder Marina inmiddels met haar dochter, die haar hebben gebroken. "

Dit komt mij erg bekend voor. Dit gebeurt dagelijks juist bij vaders, nog steeds. Het lijkt niet erg logisch dat dit in een gematernaliseerde samenleving snel verbetert.
Ik erger mij aan de enorme hypcrisie van het CDA dat kennelijk een behoefte heeft om genderdiscriminatie uit te voeren via amber-alert. Het zou een betere partij zijn als er achting voor gelijkwaardigheid werd benadrukt.

Kern blijft toch dat het enorm jammer is dat e.e.a. niet in welwillend overleg tussen de ouders kon. Als het gezag gelijkwaardig was geweest, had men daar niet onderuit gekund. Dan moet men immers bij de eigen verantwoordelijkheid zijn. Gezag is mij te vaak een smoes om die te omzeilen.


---