Lucht

Het contrast is zo groot.
Hier die frisse, zuivere lucht met 'n zweem zeezilt, nachts heldere sterren als de wind niet Zuid of Zuid-Oost is. En daar die QUAKE met meer doden dan De Tsunami, met stank, pijn, ellende, kou, honger, ziekte. Hier dat slapen van onze zoon in alle rust met klotsgeluidjes en daar het gemis van bescherming tegen kou, huilende, lijdende kinderen. Ben ik wel of niet verplicht te bidden en werken dat ZIJ daar over- en doorheen komen? Zijn zij niet ook van mijn vlees en bloed?
Ik vind van wel. Het zou me aan het geweten gaan als ik niets deed.
"In zoverre je het aan één van de minsten van Mijn broeders (zusters) hebt gedaan, heb je het voor Mij gedaan". Misschien is het belangrijkste wat een mens nodig heeft, ware gewetensrust?
Wie weet het?
"De liefde verheugt zich niet over het onrecht maar vindt haar vreugde in de waarheid. Zij geeft het nooit op: zij blijft geloven, hopen en verdragen."
(1 Korinte 13: 1-7 en 13)
Hoe kom je daar met dekens, eten, drinken?
Wie dropt de spullen? Ipv geld in eigen zak te steken? Of helemaal niets te doen? Het zijn, welk geloof ook, mensen.

De Sluis

11 okt, Zachtaan Vooruit.

Benjamin is hier op het schip.
Ik loop de trap op naar de roef. Enthousiast staat BJ tegenover me in de roef, en zegt "stop".
Ik zie waar hij naar wijst: 2 paar schoenen van mij staan in het paadje, als de deuren van een sluis. Ik ben verbaasd en verrast! Hij voert een heel spel op waarbij ik de boot ben en hij de deuren open en dicht doet! Fantastisch gewoon. Zo zijn we wel 10 minuten bezig.
Ik moest denken aan Joeri, die, ook op deze leeftijd toen, van houtblokken zoiets maakte, zelf spelend, met een echt speelbootje. Daar heb ik nog een foto van. Nu een blog van Benjamin!
Vandaag, 22 oktober is hij 3 jaar geworden.
Ik hoop zo dat G'd hem zegent op zijn weg, goed geschut wordt, niet in de vele valkuilen trapt die op zijn weg kunnen komen. Dat de liefde van zijn moeder en mij voor elkaar blijft, zodat hij zijn innerlijke rust kan bewaren. Is er iets moeilijkers denkbaar voor een kind, dan dat ouders opeens niet meer bij elkaar willen zijn, het spoor naar eensgezindheid niet weten vast te houden?
Bij elkaar zijn als bevrijding voor elkaar is alleen mogelijk als mensen graag elkaar toegewend zijn. Dan laten ze elkaar ook eerder vrij. Dan treedt de bemoediging op waar ieder z'n behoefte aan heeft. Het is het soort bemoediging waar ik mijn kwinkslagen vandaan haalde.
Waarom is de toegewendheid van een kind zo enorm groot? Misschien omdat het kind zo onbevangen helemaal zijn omgeving omhelst, zonder vrees. That's it!

De Radio wordt steeds visueler.

Huisje met Dak van 2 mensen

"Dichtdoen! Dichtdoen!".. Met ogen vol intense pret zat Benjamin van 2 op de bank nadat Wils en ik elkaar gezoend hadden, we moesten elkaar opnieuw zoenen, want dat vond hij prachtig. We moesten lachen en gaven graag gehoor aan de uitroep.
Terwijl we zoenden zat Benjamin onder onze bovenlijven, en trok ons tegen elkaar aan..
Net alsof we een dak boven zijn hoofd vormden. Liefde betekent geborgenheid. Dat was zo voelbaar en mooi.
Benjamin zat te genieten ...en wij genoten mee!

3 jan 05.