(foto boven overgenomen van www.stichtinghoogvliegers.nl )
"Het enige, allebelangrijkste elementaire principe in de omgang met kinderen in alle opzichten - is rust, evenwichtigheid : men mag niet ongeduldig worden." (X,40)
Maar hoe kun je kalm en geduldig blijven als het water tot de lippen komt? Korczaks tastende antwoord op deze essentiële vraag ligt verspreid over zijn hele werk. Na zijn ervaringen in de zomerkolonies [voor arme en ongezonde kinderen uit arme wijken in steden] wist hij in elk geval al dat "zelfverzekerdheid en verstandig vooruitzien" (IV,245) belangrijk zijn. Want hiermee bevorder je vrolijkheid en begrip. Immers, geduld en ervaren welwillendheid geven de opvoeder ruimte om met een glimlach af te wachten. (IV,246). Korzeligheid, onevenwichtigheid en boosheid zijn het gevolg van een gebrek aan ervaring en van onze illusie dat wij kinderen kunnen meenemen naar ónze idealen in plaats van naar het bereikbare, naar hetgeen voor dít kind in déze situatie haalbaar is. Met dit laatste begrenst Korczak pedagogische almachtsfantasieën. Het kind is geen amorf wezen, maar in zijn kleine verschijningsvorm al een reële, niet wezenlijk te veranderen grootheid. De jonge Korczak ziet een andere taal voor de opvoeding weggelegd. In de fantastische vertelling 'De school van het leven' (1907/08), geschreven in de periode van de zomerkolonies), formuleert hij voor het eerst de misschien wel belangrijkste, negatieve (!) taak van de opvoeder, namelijk het opruimen van al die hindernissen die een normale ontwikkeling in de weg staan. "
(met dank aan Janusz Korczak, "Het recht van het kind op respect" /
----------------------
Janusz Korczak (pseud. van: Henryk Goldszmit, 1878-1942)
Isbn 978-90-6665-394-8
---
