Als je eigen zoon van 4 van de een op andere dag, in weerwil van je laatste wanhopige protestactie, uit je leven met elkaar GESCHEURD wordt, terwijl het uitstekend gaat met hem en mij, vooral omdat je intussen je dochter weer kon omarmen na ruim 12 jaar ondanks wat lichtpunten, geen contact had, weer opleeft, weer zin had om een nuttige baan te vinden..
Hoe voelt dat?
Dat wil niemand weten.
Niemand met een mooi en waardig doel wil dood.
Ze plegen paarden uit hun lijden te verlossen na een gebroken been.
maar een gebroken hart van mijn zoon en mij, wie doet daar iets aan?
Is de dood waarbij bloed vloet strafbaarder dan de geestelijke moord op goede ouder-kindrelaties? Wordt een land er beter van of slechter?
Later zal men het merken: gezondheidskosten, uitkeringskosten, produktieverlies, gezichtsverlies en de dader verliest uiteindelijk het kind voorgoed.
Het kind zal boos worden op het verraad.
Wee degene die geoordeeld wordt door een kind want een kind is een geschenk uit de hemel.
>>> end msg <<<