8 juli.
7 juli mocht je mee naar de bruiloft. Van Sonja & Joeri. Wat was je blij.
We waren weer samen. Ik zorgde weer voor je. Maar 2 dagen, vol met leuke dingen. Wel langer dan de vorige x, een maand eerder, 10 juni, toen je onder drukkende regels van je mama op de kinderboerderij me om de hals vloog, en het 1e wat ik van je gemerkt had was een door de ruimte loeiend "papaaa!". Het duurde maar 2,5 uur.
3 x vroeg je "papa ben jij ziek?".
Men moet toch wat, niet? een reden om de omgang te verbreken moet toch geloofwaardig klinken? Als die er niet is, dan wordt er maar 1 bedacht. 1 regel was dat ik die leugen moest bevestigen aan jou. Vreselijk.
Gedwongen worden om tegen je eigen bloedeigen zoon te LIEGEN?
8 juli bleek je te geloven dat ik "ziek" was. Toen begreep ik dat de leugen eringepusht was. Het verklaarde de terughoudendheid in je gedrag. Je vloog me niet meer om de hals. Je was wel heel blij en we speelden geweldig met z'n allen, met z'n vieren, ik zorgde weer voor je.
Je sliep heel goed. Je had ook toen we je naar je moeder brachten, een stille haast om weer "terug" te gaan: daar wachtte een nieuw poesje op je. Dat zou je krijgen als je weer terug kwam. Werd er toch weer "getrokken"? Vreselijk. Wanneer laten ze je eindelijk eens vrij?
Je uitbundigheid was 23 juni al ineens zoveel verdwenen.. 10 min mocht ik je zien , in de bibliotheek Leeuwarden, ik was er al halfuur voor afspraak, maar bij de ingang zijn we elkaar ongemerkt gepasseerd toen ik even binnen en weer bij de voordeur keek.
Je leek ineens zo "klein", timide, toch leefde je weer op. We speelden met de ballon die ik mee had genomen. Dat vond je leuk. Je moest tegen je zin weer weg. Wat deed dat zeer.
Wanneer houden mensen eens op met elkaar pijn doen? Wanneer stopt de hebzucht, machtswellust ? De angst om terrein te verliezen dat zelf geroofd/gestolen was? Welk voorbeeld zul je liefhebben? Dat van de bereidwilligheid die doet leven, of de afkeer die ongeluk brengt?
Ik vertrouw dat het goede in je zal winnen. Zoals bij je grote zus, die nog steeds worstelt tegen de gevolgen van meer dan 12 jaar vervreemding, opgelegd door een RKB die die naam geheel niet verdient maar in werkelijkheid een passender benaming zou krijgen met JBBBG (Justitieel Bureau ter Bescherming van de Belangen van de Gezaghebber)(meestal de moeder bij ongehuwde stellen).
Ik had nl in goed vertrouwen de zorg voor Joeri en Merel gedeeld: ik liet het gezag over Merel overgaan.
Ik wist toen nog niets van de RKB.
Anders was ik er wel voorzichtiger mee geweest. Maar men vond het aan de andere kant nodig, het contact met mijn dochter te bederven: men liet haar bij het ABJ beweren in '94: "mijn vader houdt mij in bed heel stevig vast". Later leerde ik dat zo'n valse incest-suggestie geregeld voorkomt. Ik word er nog steeds beroerd van als ik daaraan terugdenk. "Heb je het dan niet goed verwerkt" " hoe heb je dit gecreeerd?" "Eigen schuld dikke bult". Enz. Dat zijn de antwoorden van de mensen die onrecht willen cultiveren. Die de ongelijke gezagsdeling na scheiding beloond zien in eetbare dingen. Een gezagsdeling die misbruik ervan eerder uitlokt dan de eigen verantwoordelijkheid acht, benadrukt. Iets waar mensen gelukkiger door worden i.p.v. Stukgaan.
>>> end msg <<<
