BOOM

24 dec was bewonderdag. Een mooie dag is het geworden..
En een gekke dag.
Kom je binnen over de voordeurdrempel, kijk toevallig omlaag, stap bijna in het gat daar. Hectisch. De leiding was achter gesprongen dus de hoofdkraan die meestal bij de voordeur is, moest ff dicht.

En daar was ze.
Ik was bijna kwijt hoe klein zo'n mensje toch steeds is. Zo teer, zo compleet,
Ik mocht haar dragen. Wat kan zo'n kind toch heerlijk ontspannen liggen genieten van baby-zijn, -als ik die uitdrukking op dat fijne gezichtje niet als opperste tevredenheid moet benoemen. Inclusief de rommelende voelbare geluiden ergens binnenin :-)
Het is niet te beschrijven wat er door een mens heengaat als je voor het eerst een kleinkind in je armen voelt. Het is misschien wel (1 van ) allermooist wat je in je leven tegenkomt. Zo gewoon en buitengewoon tegelijk.