Benjamin

Vandaag zagen we elkaar weer.
Het is 13 aug.
Op het kantoor schonk hij zelf water
In de kop met "sterremunt". Voor zijn moeder en zelf. Mij vroeg hij ook of ik wilde. Zo dienstbaar was hij ook al eens met een klein meisje in een speeltuin waar haar Oma wat moeite had, het lieve ding op de glijbaan te laten. Benjamin hielp toen, heel mooi om te zien. Het filmpje ga ik hier nog opzetten.
Maar ik had al een bakje koffie gepakt, eventje onnadenkend dat hij zo intensief bezig was met drinken uitdelen :-)
Hij was zo blij. Maandag ook al, 11 aug.
Deze keer was met bemiddeling van Humanitas. Op kantoor van Jeugdzorg...
Een geleende ontmoetingslokatie.
Onze bemiddelaar kwam maar niet en bleek later vast te zitten in 't verkeer.
We zijn maar de stad ingegaan.
Dat is heel wat relaxter dan in een hok, kinderen hebben vaak meer ruimte nodig dan we ze laten. Benjamin wilde 'baijonnekels' . Daar had hij hard voor gespaard! Hij juichte toen hij 2 onbekende exemplaren vond. Het ging heel wat relaxter dan ik gewend was. Voor 't eerst voelde ik me een beetje op m'n gemak in zo'n situ.
Dat is ook goed voor Benjamin.
Hij smulde van bananendrank en alllerlei ander lekkers.
De 2 dagen ervoor was hij van school meegegaan met onze "vaste" bemiddelaar.
Een zeldzaam goede man, zo vind je ze nergens. Hij heeft veel hart voor mensenkinderen en ervaring, is heel wijs. Waren er maar veel meer zo.
Dit deed hij notabene tijdens zijn vakantie!
Dan durf je er eigenlijk niet eens ovee beginnen, maar gelukkig kon hij het combineren. Het werd zo'n mooie dag die altijd te kort is.
Het kan soms moeilijk zijn te bepalen wat het beste is voor een kind voor dagen elkaar zien en de tussenruimte. Optimaal is in beginsel fifty-fifty omdat een kind beide ouders even hard nodig heeft. Met die keuzes hard omgaan lijkt niet verstandig. Als er de ruimte voor is en het kind heeft een verschil in behoefte dat ook wel eens verandert, is het prettig voor het kind daar mee te kunnen schuiven binnen wat ouders aankunnen. Sommige ouders kunnen last hebben van het idee "afgewezen" te worden als het kind meer naar de ene dan de andere wil. Maar het kind zal echt wel altijd van beiden houden.
Geen enkele ouder biedt dezelfde groeiruimte als de andere . Er is altijd een verschil. Best mogelijk dat een kind de kleinere groeiruimte wil omdat andere factoren voor het kind zwaarder wegen.
Maar de kern blijft dat het de kans krijgt zich gelukkig te voelen. Dat maakt een land een goed land.
Ook voor ouders geldt dan: "als iemand je mantel vraagt, geef hem ook je hemd".
Het goede kind wordt er mooier van.

---