Mazzel is vrolijk en geniet.
Toch is het ongezellig.
Mijn zoon is niet bij me. Mijn andere zoon ook niet trouwens. Veel te druk met zijn bronnen.
En m'n dochter. Een lieve dochter trouwens, nog steeds in haar moeite om vrij te raken van P.A.S. In zo'n situatie kan je als papa weinig meer dan luisteren, geduldig zijn. Dingen vallen toch wel op hun plek. Soms zien we elkaar. Dat is wel fijn.
Benjamin is er niet omdat hij niet alleen met mij mee mocht van zijn moeder.
Maar hopen dat hij niet later evenzo dwaas wordt.
Afgelopen donderdag was hij bij me. Omdat de bemiddelaar mee kon. We brachten hem ook naar school. We hadden veel gespeeld.
Zo gaan vrouwen in Nederland om als ze de baas mogen zijn.
Stel je voor dat ik dat zo deed. Zou ze dat leuk vinden? Respectvol? Wijs?
Als je vrouw bent, zou je toch wel als een speer weg rennen van zo iemand?
Gelukkig is er zat te doen.
Dan hoef ik niet zo aan "die troep" te denken.
---
